Phlyctimantis maculatus (Kassina maculata)

Podstawowe informacje

Phlyctimantis maculatus wciąż spotykamy zazwyczaj pod dawną nazwą Kassina maculata. Jest to średniej wielkości żaba, żyjąca zazwyczaj do 7-8 lat, chociaż pojedyncze osobniki przeżywały znacznie dłużej. W hodowlach przez wiele lat była ona niedoceniana ze względu na rzekomo skryty tryb życia, co nie jest do końca prawdą. Kassina jest bowiem żabą nadrzewną, a hodowcy trzymali je zazwyczaj w niskich terrariach, w których żaby rzeczywiście się kryły. W mojej hodowli żaby otrzymały natomiast dużo miejsca do wspinania się, co poskutkowało zwiększeniem ich aktywności (poza porą suchą żaby zamieszkiwały górne piętra terrarium).

Terrarium

Minimalne wymiary zbiornika dla grupy kilku żab to 40x40x50 cm. Zwierzęta te nie przejawiają oznak agresji wobec innych osobników swojego gatunku podobnej wielkości. Jak w przypadku każdej żaby, terrarium powinno zawierać rośliny, korzenie do wspinania i kryjówki, natomiast powinno być pozbawione miejsc, z których nie moglibyśmy wydobyć żaby (albo z których ona sama nie mogłaby się wydostać), elementów ostrych i szorstkich, o które żaba może zranić swoją delikatną skórę. Pojemnik z wodą poza porą suchą powinien być obecny w terrarium. Dobierając podłoże musimy pamiętać, żeby było ono nieszkodliwe dla płaza, czyli nietrujące i niegrożące zaczopowaniem ani zranieniem.

Pory roku

W środowisku naturalnym, Phlyctimantis maculatus są wystawione na wysokie wahania temperatury i wilgotności. W hodowli najlepiej jest stymulować żaby poprzez wprowadzenie trzech pór roku – suchej, mokrej i przejściowej.

Pora przejściowa służy do obserwacji żab i ich karmienia. Są to też warunki, które powinny być utrzymywane w zbiorniku młodych żab aż do osiągnięcia przez nie dojrzałości. W tym czasie wilgotność powinna wynosić 60-80% a temperatura około 22-28 stopni, najlepiej z nocnym spadkiem o 4-6 stopni.

Pora sucha to czas, w którym przestajemy karmić żaby i je zimujemy. Porę suchą zaczynamy od stopniowego zmniejszenia wilgotności i zaprzestania karmienia żab. Po około tygodniu od ostatniego posiłku (dla pewności można poczekać dwa tygodnie), przekładamy żaby do pojemnika z wilgotną ziemią (ważne, aby było jej dużo, optymalnie około 20-30 cm głębokości), najlepiej też w tym czasie przestawić je w nieco chłodniejsze miejsce. Żeby utrzymać żaby przy życiu musimy zadbać, by ziemia w głębi była stale wilgotna. Zimowanie powinno trwać około 2,5-3 miesięcy. Zimujemy tylko dorosłe, porządnie odkarmione żaby!

Pora mokra powinna zacząć się od razu po suchej. W celu jej zasymulowania należy zbudować komorę deszczową – zbiornik z deszczownicą i zalanym dnem oraz z roślinami/wystrojem umożliwiającymi wyjście z wody, gdzie panuje niezwykle wysoka wilgotność do 100%. W komorze deszczowej istnieje szansa na rozmnożenie tych żab. Jednorazowo żaby nie powinny przebywać tam dłużej niż 2 tygodnie, potem możemy spróbować je intensywnie karmić przez kolejne 2 tygodnie i znowu włożyć do wody. Maksymalnie pora deszczowa nie powinna przekraczać 2 miesięcy. W komorze deszczowej wymieniamy wodę codziennie i nie karmimy tam żab, aby uniknąć ich zatrucia odchodami i resztkami pokarmu.

Odżywianie

Phlyctimantis maculatus posiadają duże pyski i chętnie przyjmują żywy pokarm. Dorosłe osobniki należy karmić raz lub dwa razy w tygodniu owadami karmowymi odpowiedniej wielkości. Jak zawsze należy pamiętać o tym, aby owady były dla naszych podopiecznych jak najzdrowsze, czyli karmione odpowiedniej jakości pokarmem. Jeśli woda, której używamy, nie jest wyjątkowo twarda, to warto też posypywać pokarm wapniem. Młode osobniki karmimy codziennie odpowiednio mniejszymi owadami. Płazy te mogą przejawiać kanibalizm względem znacząco mniejszych osobników swojego gatunku, jednak nie jest to potwierdzone.

Rozmnażanie

Rozmnażanie P. maculatus uznaję za dość proste, znając już metodę na uzyskanie skrzeku bez trudu otrzymałem go za drugim razem, jednak z uwagi na błędy w literaturze odnośnie tego gatunku, nie udało mi się odchować kijanek.

Phlyctimantis maculatus nie rozmnaża się „sam z siebie”, a uzyskanie młodych jest czasochłonne i wymaga dużego nakładu pracy, który do tego owocuje otrzymaniem niewielkiej ilości żab. Zważywszy na na niegdysiejszą wysoką dostępność osobników pochodzących z odłowu i sprzedawanych w relatywnie niskich cenach niewiele osób podejmowało próby rozmnażania P. maculatus uznając je za nieopłacalne.

Aby pobudzić żaby do rozmnażania, powinniśmy zastosować wcześniej wspomniane zmiany pór roku. Kiedy już uzyskamy skrzek, powinniśmy niezwłocznie usunąć dorosłe żaby z komory deszczowej, skrzek zaś możemy albo zostawić w tym zbiorniku albo przenieść go ostrożnie do większego akwarium.

Jednorazowo samica składa około setki jaj, z których w przeciągu kilku dni wykluwają się maleńkie (kilka mm) larwy ledwie widoczne gołym okiem. Kijanki P. maculatus w naturze odżywiają się głównie niewielkimi, wolnopływającymi organizmami wodnymi, jednak w razie braku takiego pokarmu w hodowli chętnie pochłaniają pokarmy roślinne i płatki dla ryb. Stadium kijanki trwa nawet dwa lata.

Młode osobniki należy utrzymywać oddzielnie od dorosłych dopóki nie osiągną zbliżonych rozmiarów do rodziców. W chwili przeobrażenia żabki są już dość duże (nawet 5 cm) i chętnie przyjmą pokarm taki jak świerszcze czy karaczany odpowiednich rozmiarów.

Dodatkowe uwagi

• Gatunek prosty w utrzymaniu w hodowlach, jednak z uwagi na pochodzenie niemal wszystkich osobników z odłowu może być zarażony licznymi pasożytami
• Przyjemny, umiarkowanie głośny i nienatarczywy głos
• Najlepiej czują się w grupie 3+ osobników
• Sporadycznie młode P. maculatus są mylone z innymi gatunkami Phlyctimantis i Kassina

Opracowane na podstawie własnych doświadczeń. Niestety, literatura opisująca ten gatunek jest, jak wynika z moich obserwacji, z reguły naszpikowana błędami i tym samym nie uznaję jej za rzetelne źródło informacji.